Courage jest grupą katolików, którzy doświadczają pociągu do tej samej płci i którzy są zaangażowani w pomaganie sobie nawzajem w prowadzeniu czystego życia naznaczonego modlitwą, wspólnotą i wzajemnym wsparciem.
Nasi członkowie są prowadzeni przez troskliwych kapłanów którzy oferują spowiedź i wskazówki dotyczące życia duchowego.
Wspólnie realizują Pięć Celów Courage, które zostały opracowane przez pierwszą grupę Courage w Nowym Jorku w 1980 oku i które nadal kierują wszystkimi naszymi spotkaniami i pracą:

1.  Prowadzenie życia w czystości zgodnie z nauką Kościoła rzymskokatolickiego na temat homoseksualizmu. (Czystość) 

2. Poświęcenie całego swojego życia Chrystusowi poprzez służbę innym, lekturę duchową, modlitwę, medytację, indywidualne kierownictwo duchowe, częste uczestnictwo we Mszy Świętej oraz częste przyjmowanie sakramentów Pojednania i Świętej Eucharystii. (Modlitwa i poświęcenie)

3.  Rozwijanie ducha wspólnoty, w którym możemy dzielić się ze sobą naszymi przemyśleniami i doświadczeniami i w ten sposób zapewnić, że nikt nie będzie musiał stawiać czoła problemowi homoseksualizmu w samotności. (Wspólnota)

4.  4. Pamiętanie o prawdzie, że czyste przyjaźnie są nie tylko możliwe, ale i konieczne w czystym życiu chrześcijańskim; oraz zachęcanie się wzajemnie do tworzenia i podtrzymywania tych przyjaźni. (Wsparcie)

5.  5. Prowadzenie życia, które może służyć jako dobry przykład dla innych. (Dobry przykład/wzór do naśladowania)

Niektóre nauki Kościoła, które szczególnie ukierunkowują apostolstwo to:

EnCourage zostało założone w 1992 roku, aby zapewnić duchowe wsparcie dla rodziców, małżonków i innych bliskich osób, które są zaangażowane w związki homoseksualne. W wielu przypadkach członkowie EnCourage czują się rozdarci pomiędzy akceptacją swoich bliskich, którzy doświadczają pociągu do tej samej płci, a pozostaniem wiernym nauczaniu Kościoła Katolickiego na temat moralności czynów homoseksualnych. Prowadzeni przez współczujących kapelanów i wspierający się nawzajem, członkowie EnCourage realizują Pięć Celów EnCourage:

1. Wzrastanie duchowe poprzez lekturę duchową, modlitwę, medytację, indywidualne kierownictwo duchowe, częste uczestnictwo we Mszy Świętej oraz częste przyjmowanie sakramentów pokuty i Eucharystii;

2. Uzyskanie głębszego zrozumienia potrzeb, trudności i wyzwań doświadczanych przez mężczyzn i kobiety z SSA;

3. Nawiązanie i utrzymanie zdrowych i pełnowartościowych relacji ze swoimi bliskimi z SSA;

4. Pomoc innym członkom rodziny i przyjaciołom w dotarciu do swoich bliskich z SSA ze współczuciem i prawdą, nie odrzucając ich;

5. Świadczyć własnym życiem swoim bliskim, że spełnienie można znaleźć w Jezusie Chrystusie przez Jego Ciało – Kościół.

“Pewna liczba mężczyzn i kobiet przejawia głęboko osadzone skłonności homoseksualne. Skłonność taka, obiektywnie nieuporządkowana, dla większości z nich stanowi trudne doświadczenie. Powinno się traktować te osoby z szacunkiem, współczuciem i delikatnością. Powinno się unikać wobec nich jakichkolwiek oznak niesłusznej dyskryminacji. Osoby te są wezwane do wypełniania woli Bożej w swoim życiu i – jeśli są chrześcijanami – do złączenia z ofiarą krzyża Pana trudności, jakie mogą napotykać z powodu swojej kondycji” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 2358)  (Katechizm Kościoła Katolickiego, 2358)

Akceptacja osoby oznacza, że kochamy i przyjmujemy ją ze wszystkimi jej mocnymi i słabymi stronami. Kiedy poznajemy słabości innej osoby, powinniśmy być wrażliwi na jej słabości i okazywać współczucie. Jeśli inni wyśmiewają lub źle oceniają kogoś z powodu jego słabości, musimy być pierwszymi, którzy staną w jego obronie.
Akceptacja drugiego człowieka nie musi oznaczać, że będziemy się zgadzać ze wszystkimi jego decyzjami i wyborami. Czasami miłość wymaga, abyśmy dali wyraz naszej niezgodzie. Na przykład praktykujący katolik nie może z czystym sumieniem uczestniczyć w ślubie osób tej samej płci, ponieważ oznaczałoby to aprobatę dla związku, który według wiary jest sprzeczny z Bożym planem dla człowieka.

Mamy wiele okazji, by wyciągnąć rękę i okazać miłość i troskę o innych. Im więcej czasu spędzamy na modlitwie i staramy się wzrastać w naszej relacji z Chrystusem, tym bardziej Duch Święty będzie napełniał nasze serca miłością, zrozumieniem i cierpliwością. Nasz własny przykład miłości i akceptacji może przyciągnąć tych wokół nas do radości zbawienia, którą znaleźliśmy w Jezusie Chrystusie i w naukach Jego Kościoła.

Zobacz także:

Dobro intymności seksualnej wynika z tego, że jest ona uporządkowana w stosunku do trwałego, wiernego, prokreacyjnego zjednoczenia aktu małżeńskiego, czyli zjednoczenia seksualnego między mężem i żoną (KKK 2360-2379). Termin “obiektywnie nieuporządkowany” jest terminem filozoficznym. Używa się go do opisania skłonności homoseksualnych, ponieważ taki pociąg nigdy nie może prowadzić do moralnie dobrego aktu seksualnego.

Pociąg mężczyzny do kobiety lub kobiety do mężczyzny jest obiektywnie ukierunkowany na związek małżeński, chociaż w szczególnych przypadkach może być zaburzony przez pożądliwe, rozwiązłe lub cudzołożne pragnienia. Czyny homoseksualne natomiast nigdy nie są ukierunkowane na seksualne zjednoczenie małżonków, którzy są komplementarni w swojej naturze i których zjednoczenie może prowadzić do prokreacji nowych istot ludzkich. W każdym przypadku są one sprzeczne z właściwym porządkiem chcenia i działania, który jest właściwy naszej ludzkiej naturze, stworzonej i odkupionej przez Boga.

Zobacz także:

Ojciec Harvey i pierwsi członkowie Courage czerpali wiele inspiracji ze słynnych “Dwunastu
Kroków” Anonimowych Alkoholików, i uznali to podejście za bardzo pomocne w dążeniu do osiągnięcia Pięciu Celów Odwagi.  Wiele grup Odwagi (choć nie wszystkie) używa Dwunastu Kroków, aby skupić swoje wysiłki, jako jednostki i jako grupa, na wzrastaniu w zrozumieniu siebie i świętości.


Istnieje wiele związków między Dwunastoma Krokami a katolickim podejściem duchowym do wzrostu w cnocie. Pierwsze trzy kroki, na przykład, znajdują odpowiedź na ludzką słabość (“Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni…”) w całkowitym poddaniu się miłującej mocy i opatrzności Boga (“Uwierzyliśmy” i “podjęliśmy decyzję o oddaniu naszej woli i naszego życia pod opiekę Boga”). Są one echem sentencji wyrażonej przez św. Pawła w Drugim Liście do Koryntian: “[Bóg] powiedział do mnie: ‘Wystarczy ci mojej łaski, bo moc moja doskonali się w słabości’. (…) Dlatego zadowalam się słabościami, (…) bo gdy jestem słaby, wtedy jestem mocny” (2 Kor 12, 9-10).

Kolejne cztery kroki mówią o znaczeniu uznania i przyznania się do swojej grzeszności. Silnie intymna natura grzechów związanych z seksualnością – cudzołóstwo, pornografia, masturbacja, pożądliwość – często prowadzi do tego, że osoba przywiązana do tych grzechów doświadcza wielkiego wstydu, co prowadzi do izolacji, która bardzo utrudnia porzucenie ich. Ogromna wolność płynie z wzięcia odpowiedzialności za własny grzech – sakramentalnie w spowiedzi, a także w szczerych rozmowach z bliskimi przyjaciółmi – i odpokutowania go. Ta wewnętrzna wolność jest punktem wyjścia dla odnowionej integralności i zdolności do stawiania czoła codziennym próbom i pokusom z pokojem i wytrwałością.

Nasze grzechy nie dotyczą tylko nas samych, dlatego też kroki 8 i 9 wzywają nas do rozpoznania wpływu, jaki grzeszne decyzje miały na innych ludzi. Gotowość do szukania dobra innych i naprawiania szkód, które spowodowały nasze grzechy, jest potężnym antidotum na nieodłączny egoizm pożądliwości i grzechów seksualnych. Czasami ta dobroczynność przejawia się w uzdrawiających rozmowach i odnowionych relacjach z członkami rodziny i przyjaciółmi. W innych przypadkach przybiera bardziej pośrednie formy, takie jak modlitwy za zmarłych bliskich lub wstawiennictwo za innych, którzy są uwięzieni przez kulturę pożądliwości i rozwiązłości szerzącą się w dzisiejszym świeckim społeczeństwie.

Krok 10 przypomina nam, że walka o świętość i o cnotę czystości musi toczyć się codziennie, a Krok 11 proponuje nieustanną modlitwę i medytację nad wolą Bożą jako podstawę wszystkich naszych wysiłków. Dwanaście Kroków kończy się w ten sam sposób, co Pięć Celów: wezwaniem do dotarcia do innych poprzez dawanie dobrego przykładu i rozszerzanie zaproszenia do doświadczenia z pierwszej ręki wolności i pokoju, które może zapewnić wspólnota Courage i jej duchowy plan.

Historycznie, Dwanaście Kroków zostało napisane, aby pomóc tym, którzy zmagają się z fizycznym i emocjonalnym uzależnieniem od alkoholu. Stwierdzenie, że Courage czerpie inspirację z Dwunastu Kroków nie oznacza, że postrzegamy pociąg do osób tej samej płci jako chorobę lub uzależnienie, chociaż niektórzy z naszych członków zmagają się z problemami złamania seksualnego, takimi jak kompulsywne przywiązanie do pornografii lub rozwiązłość. Model Dwunastu Kroków może być dla nich pomocny w szczególny sposób, a leżące u jego podstaw zasady duchowe są z pewnością zgodne z Pięcioma Celami, do których wszyscy nasi członkowie wspólnie dążą.

Courage postrzega osoby mające pociąg do tej samej płci przede wszystkim jako mężczyzn i kobiety stworzone na obraz Boga, z powołaniem do czystego i świętego życia poprzez coraz głębsze zjednoczenie z Chrystusem.

Niektórzy twierdzą, że identyfikując się jako “gej” lub “lesbijka” prywatnie lub publicznie, po prostu przyznają, że ich emocjonalne, romantyczne i popędy są przeważnie i trwale skierowane do tej samej płci. Uważają, że słowa te są prostymi, ale istotnymi deskryptorami dla kluczowej części ich tożsamości i twierdzą, że przyjęcie tych etykiet jest sposobem na “posiadanie” ich seksualności i zmierzenie się z rzeczywistością “kim są”. Co więcej, utrzymują, że takie etykiety nie kolidują ani nie umniejszają ich zaangażowania w czystość.

Dla niektórych może to być prawda, ale są też tacy, dla których przyjęcie terminologii LGBTQ jest przeszkodą, z takich powodów jak np:

  • Wciąga ich w bardziej świeckie środowisko, powodując, że są bardziej kuszeni, by dążyć do seksualnego związku homoseksualnego.
  • Czyni ich to bardziej podatnymi na przyjęcie polityki aktywizmu “gejowskiego”, która jest często sprzeczna z nauką moralną Kościoła, zwłaszcza w dziedzinie małżeństwa.
  • Wpływa na to, że lekceważą lub przemilczają naukę Kościoła o tym, że skłonność do aktywności homoseksualnej jest obiektywnie nieuporządkowana, ponieważ świat często propaguje pogląd, że “wszystko, co ‘gejowskie’ jest dobre”.

Doświadczenie seksualności, we wszystkich jej subtelnościach i niuansach, rzeczywiście ma silny wpływ na nasze doświadczenie życia i na to, jak współdziałamy z innymi; bylibyśmy jednak w błędzie, gdybyśmy zakorzenili naszą tożsamość w tych bardzo subiektywnych prądach, które mogą nas przytłaczać i czasami prowadzić na manowce, bez stałej obecności Ducha Świętego.

Courage bierze również pod uwagę przykład, jaki nasze dorosłe członkostwo i nasze duszpasterstwo daje młodym ludziom, których rozwój psychoseksualny znajduje się jeszcze w fazie formacyjnej. Przedwczesna auto-etykieta może zniechęcić młodą osobę do otwarcia się na możliwość dalszego rozwoju psychoseksualnego. Może też spowodować, że młody człowiek będzie bardziej podatny na pomyłki i pokusy na trzy opisane wcześniej sposoby.

Dlatego też Courage uważa za duszpastersko roztropne unikanie terminów, które mogą być przeszkodą dla innych; w związku z tym delikatnie zachęcamy naszych członków do myślenia poza etykietami “gej” i “lesbijka”, podczas gdy wspólnie staramy się wzrastać w naszej istotnej tożsamości jako mężczyźni i kobiety uformowani na obraz Boga, stworzeni do intymnej i wiecznej jedności z Chrystusem.

Zobacz także: 

“Śmierć Chrystusa jest zarówno ofiarą paschalną, która dokonuje ostatecznego odkupienia ludzi, dzięki ‘Barankowi Bożemu, który gładzi grzech świata'(J 1,29), jak i ofiarą Nowego Przymierza, która przywraca człowieka do komunii z Bogiem, pojednując go z Bogiem dzięki ‘krwi [nowego i wiecznego]przymierza, która za wielu została wylana na odpuszczenie grzechów’ (Mt 26,28). Ta ofiara Chrystusa jest wyjątkowa; uzupełnia i przewyższa wszystkie inne ofiary. Po pierwsze, jest darem samego Boga Ojca, gdyż Ojciec wydał swojego Syna na pastwę grzeszników, aby nas pojednać ze sobą. Jednocześnie jest to ofiara Syna Bożego uczynionego człowiekiem, który w wolności i miłości ofiarował swoje życie Ojcu przez Ducha Świętego w zadośćuczynieniu za nasze nieposłuszeństwo.” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 613-14)

Przez swoją ofiarę na krzyżu, nasz Pan zapłacił cenę naszego odkupienia i ofiarował swoje własne święte Ciało i Krew jako “ofiarę pokoju” za nasze przewinienia wobec Boga. Ten doskonały akt zadośćuczynienia trwa w ofierze Mszy Świętej, która uobecnia w każdym czasie i miejscu jedyną ofiarę Chrystusa ukrzyżowanego.

Kościół katolicki naucza, że ci, którzy wierzą w Chrystusa, mogą uczestniczyć w Jego dziele zadośćuczynienia, za swoje własne grzechy i za grzechy innych, poprzez pobożne uczestnictwo we Mszy Świętej oraz w innych dziełach modlitwy i miłości. Papież Pius IX określił ten “obowiązek honorowego zadośćuczynienia lub odszkodowania” wobec Najświętszego Serca Jezusa jako konieczną odpowiedź na miłość Chrystusa do nas:

“Miłość stworzenia powinna być oddana w zamian za miłość Stwórcy … [i] tej samej niestworzonej Miłości, jeśli być może została zaniedbana przez zapomnienie lub naruszona przez obrazę, należy oddać jakieś zadośćuczynienie za krzywdę, a dług ten nazywany jest powszechnie zadośćuczynieniem” (Miserentissimus Redemptor, 6).

Ponieważ nauka Kościoła na temat czystości i seksualności jest tak zaniedbywana we współczesnym świecie, niektórzy członkowie Courage łączą się w modlitwie, aby zadośćuczynić szczególnie za grzechy przeciwko czystości. Dzieląc się razem, osobiście lub przez telefon czy Internet, modlitwami takimi jak Różaniec Święty, Koronka do Miłosierdzia Bożego i Jutrznia w obecności Najświętszego Sakramentu, te Grupy Courage czynią wstawiennictwo w imieniu całego świata i same otrzymują łaskę za swoje codzienne starania o czystość i świętość.

Duchowa praktyka zadośćuczynienia nie jest tym samym, co techniki poradnictwa psychologicznego znane jako “terapia reparatywna”. (Proszę przeczytać następne pytanie).

 Ewangelia Jana (2:25) mówi nam, że Jezus bardzo dobrze znał ludzkie serce, a Kościół zawsze z radością przyjmował spostrzeżenia nauk medycznych, psychologicznych i społecznych w zdobywaniu głębszego zrozumienia osoby ludzkiej, która jest jednością ciała i duszy. Nie istnieje czysto “duchowe” podejście do świętości, które nie uwzględniałoby również ludzkiego umysłu, relacji międzyludzkich (zwłaszcza rodziny) i potrzeb ludzkiego ciała.

Autentyczne miejsce spotkania duchowości i psychologii w odniesieniu do pociągu do osób tej samej płci znajduje się w czymś, co można nazwać “terapią opartą na czystości”. Jest to bardzo dalekie od próby “naprawy” lub “naprawienia” kogoś. Raczej ci, którzy mają głębokie zrozumienie sposobu, w jaki istoty ludzkie myślą i odnoszą się do innych, pokazali wiele sposobów, w jaki nawyki radzenia sobie z uczuciami lub sytuacjami mogą uczynić człowieka bardziej podatnym na pokusy lub bardziej skłonnym do szukania gratyfikacji w sposób, który nie jest dla niego dobry. 

Niektórzy ludzie odkrywają, że oprócz kierownictwa duchowego i sakramentów, możliwość rozmowy o swoich doświadczeniach i obecnej sytuacji z kimś, kto rozumie te sposoby radzenia sobie, myślenia i działania – dobrze wyszkolonymi, etycznymi psychologami i terapeutami – daje im wgląd, który pomaga im w dążeniu do czystości. Courage szanuje decyzje niektórych naszych członków, aby szukać pomocy u wykwalifikowanych specjalistów w celu lepszego zrozumienia siebie, swoich sposobów widzenia świata i swoich relacji, co może pomóc w codziennej walce o świętość i czystość. Jednakże spotkania Courage nie są terapią grupową i żaden z członków Courage nie jest zobowiązany do szukania porady lub leczenia jakiegokolwiek rodzaju.

Zobacz także:

Courage woli myśleć o sobie jako o służbie propagującej czystość. Wielu członków Courage nigdy nie określiło siebie jako “gejów” przed przyjściem do Courage. Nie oznacza to, że nie byli świadomi swoich doświadczeń związanych z pociągiem do osób tej samej płci – oznacza to po prostu, że nigdy nie zdecydowali się na oznaczenie siebie jako “gejów”, albo z powodu niechęci do redukcjonistycznej natury terminu “gej”, albo dlatego, że utrzymywali swój pociąg seksualny w tajemnicy.

Sformułowanie “wymodlić geja” przekazuje uproszczoną koncepcję, że wystarczająca ilość modlitwy skutecznie uwolni człowieka od pragnienia intymności seksualnej z osobą tej samej płci. Courage rozumie złożoność problemu pociągu do osób tej samej płci. Czynniki przyczyniające się do rozwoju tego typu popędu mogą być różne dla każdej osoby, a niektórzy ludzie mogą doświadczać popędów seksualnych do osób tej samej płci okresowo w ciągu swojego życia.

Celem posługi Courage jest rozwój życia w czystości wewnętrznej w jedności z Chrystusem. Sama czystość jest owocem dynamicznej relacji z Chrystusem, opartej na miłości, uczniostwie, świętości i miłości. Courage wierzy wraz z Kościołem, że wszyscy ludzie są powołani i zdolni do życia w świętości i czystości. Jest to prawdą bez względu na to, jakie są nasze popędy czy pokusy, a nawet jeśli poszczególne słabości pozostają z nami przez całe życie.

Każda istota ludzka może w wolności prosić Boga o oswobodzenie z określonych słabości, ale możemy odkryć, jak Święty Paweł, że Bóg pozwala nam pozostać słabymi w pewnych dziedzinach, abyśmy bardziej polegali na Jego łasce i sile oraz wzrastali w pokorze (2 Kor. 12: 5-10).  Courage modli się z i za wszystkich swoich członków, aby wzrastali nieustannie w swojej relacji z Chrystusem i aby otrzymali wszystkie łaski i błogosławieństwa, które Duch Święty ma do zaoferowania.
Courage wierzy również, że największym uzdrowieniem jest zjednoczenie duszy z Jezusem Chrystusem i ciągłe zwracanie się do Niego po siłę, nawet pośród słabości i pokus. Staramy się to robić dzień po dniu, z pomocą modlitwy, sakramentów, dobrej wspólnoty i duchowego wsparcia.

Zobacz także: 

Katoliccy nastolatkowie, którzy doświadczają pociągu do tej samej płci, potrzebują znaleźć bezpieczne miejsce, w którym będą mogły porozmawiać z kimś o tym, co czują. Jednakże, wielu młodych ludzi doświadcza pewnej płynności w kwestii preferencji seksualnych (patrz na przykład badania Katz-Wise), a więc przyjmowanie etykietki w młodym wieku może zamknąć nastolatka w etykietce lub “tożsamości”, która może okazać się niewłaściwa w późniejszym życiu. Z tego powodu Courage nie prowadzi grup dla nastolatków i nie sugeruje, by nastolatki “ujawniały się” jako geje lub lesbijki.

Cała wspólnota katolicka musi przyjąć i towarzyszyć młodym katolikom, którzy doświadczają pociągu do osób tej samej płci. Rodzice powinni przypominać swoim dzieciom, że są zawsze kochane i akceptowane w rodzinie, a także starać się zapewnić środowisko, w którym ich dzieci czują się bezpiecznie i mogą rozmawiać o wszystkich swoich potrzebach, pragnieniach i doświadczeniach. Nauczyciele i pedagodzy szkolni powinni przedstawiać nauczanie Kościoła na temat seksualności, związków i cnoty czystości w sposób zarówno jasny, jak i pełen współczucia. Księża i duszpasterze mogą pomóc nastolatkom zrozumieć i żyć cnotami, a także rozeznać plan Boga dla ich życia, w tym Jego plan dotyczący seksualności i intymności seksualnej. Dobrze wyszkoleni, wierni terapeuci mogą pomóc młodym ludziom w lepszym zrozumieniu ich seksualnych popędów w szerszym kontekście relacji, potrzeb i pragnień, a także w zintegrowaniu ich seksualności z szerszym obrazem ich tożsamości jako dzieci Bożych, które są stworzone i powołane do świętości.

Zobacz także:

Courage jest dla każdego katolika powyżej 18 roku życia, który doświadcza pociągu seksualnego do osób tej samej płci i jest zdecydowany pracować nad czystością oraz wspierać innych w grupie w dążeniu do tego samego celu. Nasi członkowie reprezentują szeroki zakres demograficzny i dużą różnorodność doświadczeń życiowych: 

  • od młodych dorosłych do seniorów
  • mężczyźni i kobiety
  • samotni i żonaci, niektórzy z dziećmi
  • osoby, które były zaangażowane w związki i aktywność seksualną z osobami tej samej płci oraz osoby, które tego nie robiły
  • ci, którzy powiedzieli innym o swoim SSA, oraz tych, którzy powiedzieli bardzo niewiele, jeśli w ogóle, innym o swoim SSA
  • osoby, które przez całe życie były praktykującymi katolikami, osoby, które przez długi czas nie były związane z Kościołem oraz osoby, które w dorosłym życiu przeszły do Kościoła z innych religii

Przyjrzyj się niektórym świadectwom naszych członków, aby zobaczyć kilka przykładów szerokiej społeczności Courage: