EnCourage zostało założone w 1992 roku, aby zapewnić duchowe wsparcie dla rodziców, małżonków i innych bliskich osób, które są zaangażowane w związki homoseksualne. W wielu przypadkach członkowie EnCourage czują się rozdarci pomiędzy akceptacją swoich bliskich, którzy doświadczają pociągu do tej samej płci, a pozostaniem wiernym nauczaniu Kościoła Katolickiego na temat moralności czynów homoseksualnych. Prowadzeni przez współczujących kapelanów i wspierający się nawzajem, członkowie EnCourage realizują Pięć Celów EnCourage:

1. Wzrastanie duchowe poprzez lekturę duchową, modlitwę, medytację, indywidualne kierownictwo duchowe, częste uczestnictwo we Mszy Świętej oraz częste przystępowanie do sakramentu pokuty i pojednania oraz przyjmowanie Eucharystii.

2. Uzyskanie głębszego zrozumienia potrzeb, trudności i wyzwań napotykanych przez mężczyzn i kobiety doświadczających pociągu do osób tej samej płci.

3. Nawiązanie i utrzymanie zdrowych i głębokich relacji z bliskimi, którzy doświadczają pociągu do osób tej samej płci.

4. Pomaganie innym członkom rodzin i przyjaciołom w docieraniu ze współczuciem i prawdą, a nie z odrzuceniem do swoich bliskich, którzy doświadczają pociągu do osób tej samej płci.

5. Świadczenie własnym życiem naszym bliskim o tym, że spełnienie można znaleźć w Jezusie Chrystusie poprzez Jego Ciało – Kościół.

“Pewna liczba mężczyzn i kobiet przejawia głęboko osadzone skłonności homoseksualne. Skłonność taka, obiektywnie nieuporządkowana, dla większości z nich stanowi trudne doświadczenie. Powinno się traktować te osoby z szacunkiem, współczuciem i delikatnością. Powinno się unikać wobec nich jakichkolwiek oznak niesłusznej dyskryminacji. Osoby te są wezwane do wypełniania woli Bożej w swoim życiu i – jeśli są chrześcijanami – do złączenia z ofiarą krzyża Pana trudności, jakie mogą napotykać z powodu swojej kondycji” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 2358)

Akceptacja osoby oznacza, że kochamy i przyjmujemy ją ze wszystkimi jej mocnymi i słabymi stronami. Kiedy poznajemy słabości innej osoby, powinniśmy być wrażliwi na jej słabości i okazywać współczucie. Jeśli inni wyśmiewają lub źle oceniają kogoś z powodu jego słabości, musimy być pierwszymi, którzy staną w jego obronie.
Akceptacja drugiego człowieka nie musi oznaczać, że będziemy się zgadzać ze wszystkimi jego decyzjami i wyborami. Czasami miłość wymaga, abyśmy dali wyraz naszej niezgodzie. Na przykład praktykujący katolik nie może z czystym sumieniem uczestniczyć w ślubie osób tej samej płci, ponieważ oznaczałoby to aprobatę dla związku, który według wiary jest sprzeczny z Bożym planem dla człowieka.

Mamy wiele okazji, by wyciągnąć rękę i okazać miłość i troskę o innych. Im więcej czasu spędzamy na modlitwie i staramy się wzrastać w naszej relacji z Chrystusem, tym bardziej Duch Święty będzie napełniał nasze serca miłością, zrozumieniem i cierpliwością. Nasz własny przykład miłości i akceptacji może przyciągnąć tych wokół nas do radości zbawienia, którą znaleźliśmy w Jezusie Chrystusie i w naukach Jego Kościoła.

Zobacz także:

• United States Conference of Catholic Bishops, “Respecting Human Dignity,” Ministry to Persons with a Homosexual Inclination: Guidelines for Pastoral Care (2006).

Wartość intymności seksualnej wynika z tego, że jest ona ukierunkowana na trwałą, wierną, prokreacyjną jedność aktu małżeńskiego, to znaczy zjednoczenie seksualne między mężem i żoną (KKK 2360-2379). Termin „obiektywnie nieuporządkowany” jest terminem filozoficznym. Używa się go do opisania skłonności homoseksualnych, ponieważ taki pociąg nigdy nie może prowadzić do moralnie dobrego aktu seksualnego.

Pociąg mężczyzny do kobiety lub kobiety do mężczyzny jest obiektywnie ukierunkowany na związek małżeński, chociaż w szczególnych przypadkach może być zaburzony przez pożądliwe, rozwiązłe lub cudzołożne pragnienia.

Czyny homoseksualne natomiast nigdy nie są ukierunkowane na seksualne zjednoczenie małżonków, którzy są komplementarni w swojej naturze i których zjednoczenie może prowadzić do prokreacji nowych istot ludzkich. W każdym przypadku są one sprzeczne z właściwym porządkiem chcenia i działania, który jest właściwy naszej ludzkiej naturze, stworzonej i odkupionej przez Boga.

Zobacz także:

• Kongregacja Nauki Wiary, List do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych, 1986, n. 3.
• United States Conference of Catholic Bishops, “The Place of Sexuality in God’s Plan”, “Homosexual Acts Cannot Fulfill the Natural Ends of Human Sexuality”, and “Homosexual Inclination Is Not Itself a Sin,” Ministry to Persons with a Homosexual Inclination: Guidelines for Pastoral Care (2006)

O. Harvey i pierwsi członkowie Courage czerpali wiele inspiracji ze słynnych “Dwunastu Kroków” Anonimowych Alkoholików , i uznali to podejście za bardzo pomocne w dążeniu do osiągnięcia Pięciu Celów Courage. Wiele grup Courage (choć nie wszystkie) używa Dwunastu Kroków, aby skupić swoje wysiłki, jako jednostki i jako grupa, na wzrastaniu w zrozumieniu siebie i świętości.

Istnieje wiele związków między Dwunastoma Krokami a katolickim podejściem duchowym do wzrostu w cnocie. Pierwsze trzy kroki, na przykład, znajdują odpowiedź na ludzką słabość (“Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni…”) w całkowitym poddaniu się miłującej mocy i opatrzności Boga (“Uwierzyliśmy” i “podjęliśmy decyzję o oddaniu naszej woli i naszego życia pod opiekę Boga”). Są one echem sentencji wyrażonej przez św. Pawła w Drugim Liście do Koryntian: „[Bóg] powiedział do mnie: ‘Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali’. (…) Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, (…) Albowiem ilekroć jestem niedomagam, tylekroć jestem mocny” (2 Kor 12, 9-10).

Kolejne cztery kroki mówią o znaczeniu uznania i przyznania się do swojej grzeszności. Silnie intymna natura grzechów związanych z seksualnością – cudzołóstwo, pornografia, masturbacja, pożądliwość – często prowadzi do tego, że osoba przywiązana do tych grzechów doświadcza wielkiego wstydu, co prowadzi do izolacji, która bardzo utrudnia porzucenie ich. Ogromna wolność płynie z wzięcia odpowiedzialności za własny grzech – sakramentalnie w spowiedzi, a także w szczerych rozmowach z bliskimi przyjaciółmi – i odpokutowania go. Ta wewnętrzna wolność jest punktem wyjścia dla odnowionej integralności i zdolności do stawiania czoła codziennym próbom i pokusom z pokojem i wytrwałością.

Nasze grzechy nie dotyczą tylko nas samych, dlatego też kroki 8 i 9 wzywają nas do rozpoznania wpływu, jaki grzeszne decyzje miały na innych ludzi. Gotowość do szukania dobra innych i naprawiania szkód, które spowodowały nasze grzechy, jest potężnym antidotum na nieodłączny egoizm żądzy i grzechów seksualnych. Czasami ta dobroczynność przejawia się w uzdrawiających rozmowach i odnowionych relacjach z członkami rodziny i przyjaciółmi. W innych przypadkach przybiera bardziej pośrednie formy, takie jak modlitwy za zmarłych bliskich lub wstawiennictwo za innych, którzy są uwięzieni przez kulturę pożądliwości i rozwiązłości szerzącą się w dzisiejszym świeckim społeczeństwie.

Krok 10 przypomina nam, że walka o świętość i o cnotę czystości musi toczyć się codziennie, a Krok 11 proponuje nieustanną modlitwę i medytację nad wolą Bożą jako podstawę wszystkich naszych wysiłków. Dwanaście Kroków kończy się w ten sam sposób, co Pięć Celów: wezwaniem do dotarcia do innych poprzez dawanie dobrego przykładu i rozszerzanie zaproszenia do doświadczenia z pierwszej ręki wolności i pokoju, które może zapewnić wspólnota Courage i jej duchowy plan.

Historycznie, Dwanaście Kroków zostało napisane, aby pomóc tym, którzy zmagają się z fizycznym i emocjonalnym uzależnieniem od alkoholu. Stwierdzenie, że Courage czerpie inspirację z Dwunastu Kroków nie oznacza, że postrzegamy pociąg do osób tej samej płci jako chorobę lub uzależnienie, chociaż niektórzy z naszych członków zmagają się z problemami w sferze seksualnej, takimi jak kompulsywne przywiązanie do pornografii lub rozwiązłość. Model Dwunastu Kroków może być dla nich pomocny w szczególny sposób, a leżące u jego podstaw zasady duchowe są z pewnością zgodne z Pięcioma Celami, do których wszyscy nasi członkowie wspólnie dążą.

Zobacz także:

• Dwanaście Kroków Courage. Kroki są wymienione na dole strony.

Courage postrzega osoby mające pociąg do tej samej płci przede wszystkim jako mężczyzn i kobiety stworzone na obraz Boga, z powołaniem do czystego i świętego życia poprzez coraz głębsze zjednoczenie z Chrystusem.

Niektórzy twierdzą, że identyfikując się jako “gej” lub “lesbijka” prywatnie lub publicznie, po prostu przyznają, że ich emocjonalne, romantyczne i seksualne skłonności są przeważnie i trwale skierowane do tej samej płci. Uważają, że słowa te są prostymi, ale istotnymi deskryptorami dla kluczowej części ich tożsamości i twierdzą, że przyjęcie tych etykiet jest sposobem na “posiadanie” ich seksualności i zmierzenie się z rzeczywistością “kim są”. Co więcej, utrzymują, że takie etykiety nie kolidują ani nie umniejszają ich zaangażowania w czystość.

Dla niektórych może to być prawda, ale są też tacy, dla których przyjęcie terminologii LGBTQ jest przyczyną upadku, z takich powodów jak np.:

• Wciąga ich to bardziej w świeckie środowisko, powodując, że są mocniej kuszeni, by dążyć do seksualnie aktywnego związku homoseksualnego.
• Czyni ich to bardziej podatnymi na przyjęcie perspektywy aktywizmu “gejowskiego”, która jest często sprzeczna z nauką moralną Kościoła, zwłaszcza w dziedzinie małżeństwa.
• Wpływa na to, że lekceważą lub przemilczają naukę Kościoła o tym, że skłonność do aktywności homoseksualnej jest obiektywnie nieuporządkowana, ponieważ świat często propaguje pogląd, że „wszystko, co ‘gejowskie’ jest dobre”.

Doświadczenie seksualności, we wszystkich jej subtelnościach i niuansach, rzeczywiście ma silny wpływ na nasze doświadczenie życia i na to, jak wchodzimy w interakcje z innymi; popełniliśmy jednak błąd, gdybyśmy zakorzenili naszą tożsamość w tych bardzo subiektywnych pragnieniach, które mogą nas przytłoczyć i czasami wyprowadzić na manowce, z daleko od żywej obecności Ducha Świętego.

Courage bierze również pod uwagę przykład, jaki nasi dorośli członkowie i nasze duszpasterstwo daje młodym ludziom, których rozwój psychoseksualny znajduje się jeszcze w fazie formacyjnej. Przedwczesne nadanie sobie etykiety może zniechęcić młodą osobę do otwarcia się na możliwość dalszego rozwoju psychoseksualnego. Może też spowodować, że młody człowiek będzie bardziej podatny na pomyłki i pokusy na trzy opisane wcześniej sposoby.

Dlatego też Courage uważa za duszpastersko roztropne unikanie terminów, które mogą być przeszkodą dla innych; w związku z tym delikatnie zachęcamy naszych członków do myślenia poza etykietami „gej” i „lesbijka”, podczas gdy wspólnie staramy się wzrastać w naszej istotnej tożsamości jako mężczyźni i kobiety uformowani na obraz Boga, stworzeni do intymnej i wiecznej jedności z Chrystusem.

Zobacz także:

• Kongregacja Nauki Wiary, List do biskupów Kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych, 1986, n. 16.
• Katechizm Kościoła Katolickiego, 2331, 2333, 2337.

„Śmierć Chrystusa jest równocześnie ofiarą paschalną, która wypełnia ostatecznie odkupienie ludzi przez Baranka, który gładzi grzech świata (J 1,29), i ofiarą Nowego Przymierza, przywracającą człowiekowi komunię z Bogiem oraz dokonującą pojednania z Nim przez Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów (Mt 26,28).
Ofiara Chrystusa jest jedyna; dopełnia i przekracza wszystkie ofiary. Przed wszystkim jest ona darem samego Boga Ojca, ponieważ Ojciec wydaje swego Syna, aby pojednać nas ze sobą. Jest ona równocześnie ofiarą Syna Bożego, który stał się człowiekiem; dobrowolnie i z miłości ofiaruje On swoje życie Ojcu przez Ducha Świętego, aby naprawić nasze nieposłuszeństwo (KKK, 613-614).

Przez ofiarę z samego siebie na krzyżu, nasz Pan zapłacił cenę naszego odkupienia i ofiarował swoje własne święte Ciało i Krew jako „ofiarę pojednania” za nasze przewinienia wobec Boga. Ten doskonały akt zadośćuczynienia trwa w ofierze Mszy Świętej, która uobecnia w każdym czasie i miejscu jedyną ofiarę Chrystusa ukrzyżowanego.

Kościół katolicki naucza, że ci, którzy wierzą w Chrystusa, mogą uczestniczyć w Jego dziele zadośćuczynienia, za swoje własne grzechy i za grzechy innych, poprzez pobożne uczestnictwo we Mszy Świętej oraz w innych dziełach modlitwy i miłości. Papież Pius IX określił ten „obowiązek godnego zadośćuczynienia lub wynagrodzenia” wobec Najświętszego Serca Jezusa jako konieczną odpowiedź na miłość Chrystusa do nas:

„celem ofiarowania się jest, by stworzenie miłością odwzajemniało się Stwórcy za Jego miłość […] zmyte muszą być ubliżenia, tej odwiecznej Miłości wyrządzone, o ile uchybiono Jej wskutek zapomnienia, lub też ubliżono Jej: oto, co nazywamy ogólnie mianem obowiązku zadośćuczynienia” (Miserentissimus Redemptor, 6).

Ponieważ nauka Kościoła na temat czystości i seksualności jest tak bardzo zaniedbywana we współczesnym świecie, niektórzy członkowie Courage łączą się w modlitwie, aby w ten sposób zadośćuczynić szczególnie za grzechy przeciwko czystości. Przez wspólną modlitwę, osobiście lub przez telefon czy Internet, modlitwami takimi jak Różaniec, Koronka do Miłosierdzia Bożego i Liturgia Godzin w obecności Najświętszego Sakramentu, te Grupy Wynagradzające Courage wstawiają się za cały świat i same otrzymują łaski za swoje codzienne starania o czystość i świętość.

Duchowa praktyka zadośćuczynienia nie jest tym samym, co techniki poradnictwa psychologicznego znane jako “terapia reparatywna”. (Proszę przeczytać następne pytanie).

Ewangelia Jana (2:25) mówi nam, że Jezus bardzo dobrze znał ludzkie serce, a Kościół zawsze z szacunkiem odnosił się do spostrzeżeń nauk medycznych, psychologicznych i społecznych w zdobywaniu głębszego zrozumienia osoby ludzkiej, która jest jednością ciała i duszy. Nie istnieje czysto „duchowe” podejście do świętości, które nie uwzględniałoby również ludzkiego umysłu, relacji międzyludzkich (zwłaszcza rodzinnych) i potrzeb ludzkiego ciała.

Autentyczne miejsce spotkania duchowości i psychologii w odniesieniu do pociągu do osób tej samej płci znajduje się w czymś, co można nazwać „terapią opartą na czystości”. Jest to bardzo dalekie od próby „reparacji” lub „naprawienia” kogoś. Raczej ci, którzy mają głębokie zrozumienie sposobu, w jaki istoty ludzkie myślą i odnoszą się do innych, pokazali wiele sposobów, w jaki nawyki radzenia sobie z uczuciami lub sytuacjami mogą uczynić człowieka bardziej podatnym na pokusy lub bardziej skłonnym do szukania gratyfikacji w sposób, który nie jest dla niego dobry.

Niektórzy ludzie odkrywają, że oprócz kierownictwa duchowego i sakramentów, możliwość rozmowy o swoich doświadczeniach i obecnej sytuacji z kimś, kto rozumie te sposoby radzenia sobie, myślenia i działania – dobrze wyszkolonymi, etycznymi psychologami i terapeutami – daje im wgląd, który pomaga im w dążeniu do czystości. Courage szanuje decyzje niektórych naszych członków, aby szukać pomocy u wykwalifikowanych specjalistów w celu lepszego zrozumienia siebie, swoich sposobów widzenia świata i swoich relacji, co może pomóc w codziennej walce o świętość i czystość. Jednakże spotkania Courage nie są terapią grupową i żaden z członków Courage nie jest zobowiązany do szukania porady lub leczenia jakiegokolwiek rodzaju.

Courage określa siebie jako służbę propagującą czystość. Wielu członków Courage nigdy nie określało siebie jako “gejów” przed przyjściem do Courage. Nie oznacza to, że nie byli świadomi swoich doświadczeń związanych z pociągiem do osób tej samej płci – oznacza to po prostu, że nigdy nie zdecydowali się na nadanie sobie etykiety „geja”, albo z powodu niechęci do redukcjonistycznej natury tego terminu, albo dlatego, że utrzymywali swój pociąg seksualny w tajemnicy.

Sformułowanie „pray the gay away” (w sensie „wyrzucania ducha homoseksualizmu przez modlitwę”) przekazuje błędnie uproszczoną koncepcję, że wystarczająca ilość modlitwy skutecznie uwolni człowieka od pragnienia intymności seksualnej z osobą tej samej płci. Courage rozumie złożoność problemu pociągu do osób tej samej płci. Czynniki przyczyniające się do rozwoju tego typu popędu mogą być różne dla każdej osoby, a niektórzy ludzie mogą doświadczać popędów seksualnych do osób tej samej płci okresowo w ciągu swojego życia.

Celem posługi Courage jest rozwój życia w czystości wewnętrznej w jedności z Chrystusem. Sama czystość jest owocem dynamicznej relacji z Chrystusem, opartej na miłości, uczniostwie, świętości i dobroczynności. Courage wierzy wraz z Kościołem, że wszyscy ludzie są powołani i zdolni do życia w świętości i czystości. Jest to prawdą bez względu na to, jakie są nasze popędy czy pokusy, a nawet jeśli poszczególne trudności pozostają z nami przez całe życie.

Każda istota ludzka może w wolności prosić Boga o oswobodzenie z określonych słabości, ale możemy odkryć, jak Święty Paweł, że Bóg pozwala nam pozostać słabymi w pewnych dziedzinach, abyśmy bardziej polegali na Jego łasce i sile oraz wzrastali w pokorze (2 Kor. 12: 5-10). Courage modli się z i za wszystkich swoich członków, aby wzrastali nieustannie w swojej relacji z Chrystusem i aby otrzymali wszystkie łaski i błogosławieństwa, które Duch Święty ma do zaoferowania.

Courage wierzy również, że największym uzdrowieniem jest zjednoczenie duszy z Jezusem Chrystusem i ciągłe zwracanie się do Niego po siłę, nawet pośród słabości i pokus. Staramy się to robić dzień po dniu, z pomocą modlitwy, sakramentów, dobrej wspólnoty i duchowego wsparcia.

Zobacz także:

• Duchowość Courage

Katoliccy nastolatkowie, którzy doświadczają pociągu do tej samej płci, potrzebują znaleźć bezpieczne miejsce, w którym będą mogli porozmawiać z kimś o tym, co czują. Jednakże, wielu młodych ludzi doświadcza pewnej płynności w kwestii preferencji seksualnych (patrz na przykład badania Katz-Wise), a więc przyjmowanie etykietki w młodym wieku może zamknąć nastolatka w etykietce lub “tożsamości”, która może okazać się niewłaściwa w późniejszym życiu. Z tego powodu Courage nie prowadzi grup dla nastolatków i nie sugeruje, by nastolatki dokonywały „coming out-u” jako geje lub lesbijki.

Cała wspólnota katolicka musi przyjąć i towarzyszyć młodym katolikom, którzy doświadczają pociągu do osób tej samej płci. Rodzice powinni przypominać swoim dzieciom, że są zawsze kochane i akceptowane w rodzinie, a także starać się zapewnić środowisko, w którym ich dzieci czują się bezpiecznie i mogą rozmawiać o wszystkich swoich potrzebach, pragnieniach i doświadczeniach. Nauczyciele i pedagodzy szkolni powinni przedstawiać nauczanie Kościoła na temat seksualności, związków i cnoty czystości w sposób zarówno jasny, jak i pełen współczucia. Księża i duszpasterze mogą pomóc nastolatkom zrozumieć i żyć cnotami, a także rozeznać plan Boga dla ich życia, w tym Jego plan dotyczący seksualności i intymności seksualnej. Dobrze wyszkoleni, wierni terapeuci mogą pomóc młodym ludziom w lepszym zrozumieniu ich seksualnych popędów w szerszym kontekście relacji, potrzeb i pragnień, a także w zintegrowaniu ich seksualności z szerszym obrazem ich tożsamości jako dzieci Bożych, które są stworzone i powołane do świętości.

Zobacz także:

• Sabra L. Katz-Wise, Sexual fluidity in young adult women and men: associations with sexual orientation and sexual identity development. Psychology & Sexuality 6 (no. 2), 2014.
• Father Paul Scalia, “A Label That Sticks”, First Things,June 2005.

Courage jest dla każdego katolika powyżej 18 roku życia, który doświadcza pociągu seksualnego do osób tej samej płci i jest zdecydowany pracować nad czystością oraz wspierać innych w grupie w dążeniu do tego samego celu. Nasi członkowie reprezentują szeroki zakres wieku i dużą różnorodność doświadczeń życiowych:

• od młodych dorosłych do seniorów,
• mężczyźni i kobiety,
• samotni i żonaci, niektórzy z dziećmi,
• osoby, które były zaangażowane w związki i aktywność seksualną z osobami tej samej płci oraz osoby, które tego nie robiły,
• ci, którzy powiedzieli innym o swoim SSA, oraz tych, którzy powiedzieli bardzo niewiele, jeśli w ogóle, innym o swoim SSA,
• osoby, które przez całe życie były praktykującymi katolikami, osoby, które przez długi czas nie były związane z Kościołem oraz osoby, które w dorosłym życiu przeszły do Kościoła z innych religii.

Zapoznaj się z niektórymi świadectwami naszych członków, aby zobaczyć przykłady szerokiego zakresu społeczności Courage:

• The Upper Room (blog ze świadectwami apostolatu Courage)
• Courage Testimonials (broszura opublikowana przez Courage)
• Świadectwa z konferencji i inne świadectwa Courage (zbiór zasobów z naszej strony internetowej)